Het gaat niet over je rechtspositie, maar over de positie waar je tot je recht komt
Tijdens een werkbezoek van de Secretaris Generaal van het Ministerie van OCW Marianne Hammersma, mocht ik bij een voordracht een parallel trekken tussen het herbestemmen van gebouwen en wat je daarvan zou kunnen leren voor de 'veerkracht en het vakmanschap' van medewerkers van OCW: het thema van het werkbezoek. Bij herbestemming van gebouwen gaat het dan over het niet coûte que coûte vasthouden aan de functie waarvoor je ooit ontworpen bent, maar het onderzoeken van de mogelijkheden die het gebouw biedt. Daarbij is het slim om aan te takken bij de energie die mensen kunnen opbrengen bij hun droom over het gebouw. Feitelijk is dat niet heel veel anders bij het nadenken over de inzet van mensen. In het begin van iemands carrière bij een bedrijf start iemand bij z'n baas en is er sprake van een 100% match tussen de droom en ambitie van de medewerker, en de strategie van de baas. Maar de medewerker ontwikkelt zich, en de organisatie ook. De kans dat van beide partijen de doelen nog 100% parallel lopen is niet zo heel groot. Op zoek dus naar de mogelijkheden die iemand heeft en datgene wat hem of haar energie geeft. Zoals mijn oude leermeester Toine de Caluwé daarover zei: het gaat er dan niet zozeer om dat je je vasthoudt aan je rechtspositie, maar dat je op zoek gaat naar de positie waar je tot je recht komt. Want functies veranderen de hele tijd: in gebouwen, maar ook voor medewerkers. De kracht zit dan ook niet in de functie, maar in wat haar vorm en inhoud geeft. Die zoektocht bij gebouwen & mensen vertoont de nodige parallellen.
