Corona raakt kerken hard

Medemenselijkheid staat door de coronacrisis plotseling weer centraal in het leven. De crisis lijkt ons weer dichter te brengen bij wat het betekent om mens te zijn. Maar helaas kunnen de kerken zelf op dit moment - in fysieke zin- geen plek van medemenselijkheid zijn; geen plekken van ontmoeting. Want door het coronagevaar mag je alleen nog individueel een kerk in; niet meer als groep. En dat heeft grote consequenties.

Kerken in religieus gebruik moeten hun collectes missen. En de vele vrijwilligers hun plek van samenkomst. Kerken die herbestemd zijn tot theater, restaurant of bibliotheek zijn tot nader orde gesloten. En kerken die drijven op meervoudig gebruik, zoals vele grote stadskerken, zien hun boekingen sneuvelen. Dat geldt ook voor boekingen in het najaar, want een goede voorbereiding kost tijd. Ook restauraties vallen stil, kapitaalreserves dreigen aangesproken te moeten worden en voor personeelsleden moet arbeidstijdverkorting worden aangevraagd.

Ja, er wordt op allerlei vlakken nagedacht hoe de negatieve effecten gedempt kunnen worden, ook door het kabinet. Maar het is wel duidelijk dat de gevolgen van het coronavirus nog lang voelbaar zullen blijven. Voor de nieuwsbrief van het programma toekomst religieus erfgoed gaf ik een eerste impressie van de resultaten van een raadpleging door de Vereniging Beheerders Monumentale Kerkgebouwen en het Grote Kerken Overleg. De consequenties van het virus voor hun achterban brengen zij scherp in beeld. Daarnaast aandacht voor een aantal prachtige initiatieven, projecten, activiteiten, organisaties en kerken. Allen hebben zij te kampen met het virus en wachten ze op betere tijden.

Maar, laten we proberen troost te putten uit waar de kerken voor staan, waar ze in geloven en waar ze het voor doen. Ze verlenen zorg, ze bieden hulp, ze inspireren anderen en leren ons wat belangrijk is in het leven. De essentie. Daar gaat het om. Juist nu.