Don Quichot op Eyckenstein
Landgoed Eyckenstein is een van de vele landgoederen die de Utrechtse Heuvelrug rijk is. In juni van dit jaar werden er een aantal voorstellingen van Don Quichot op dit landgoed gegeven. Maar deze voorstelling was anders dan voorstellingen in eerdere jaren. Want naast de dolende ridder op zoek naar zijn geliefde Ducinea doken ook wezensvreemde figuren in het toneelstuk op. Het betrof onder meer Adriaan Eyck, die in 1777 het naar hem vernoemde landgoed kocht en het drassig moerasland tot bloei wist te brengen. Voor hem geen windmolens als hersenspinsels om tegen te vechten, maar molens en afwateringskanalen die nuttig ingezet werden om het overtollige water af te voeren. De Hollandse werkelijkheid wint het hier van de Spaanse fictie. En dat alles is ook typerend voor de huidige eigenaren van landgoed Eyckenstein. Het gaat om praktische verbindingen die gelegd worden tussen het landschap, de natuur, de gebouwen en de gebruikers. Otto van Boetzelaer, inmiddels alweer de vierde generatie Van Boetzelaer en huidige bewoner van het landgoed, zet sterk in op een duurzame ontwikkeling van het landgoed. Duurzaam, ecologisch verantwoord, lokaal en lekker. Daarbij brengt hij vele nieuwe spelers die zich hiervoor willen inzetten op het landgoed met elkaar in verbinding: de tuinders, de boeren, de koks en de gasten. Maar niet alleen op het terrein van het circulair maken van de voedsel keten onderscheidt Van Boetzelaer zich. Op grotere schaal wil hij samen met zijn buren, de toeristische exploitanten van de Lage Vuursche, komen tot een duurzaam ontwikkelingsplan voor de regio. De primaire neiging van sommige exploitanten is daarbij soms om te denken dat zij alleen voor hun eigen uitspanning verantwoordelijk zijn, of dat een verbetering op één plek, elders zal leiden tot meer kosten. Per saldo is er dan geen winst te behalen. Maar Van Boetzelaer ziet de ontwikkeling van dit plan als een pilot in nieuw parkeconomisch denken waarbij de som meer moet zijn dan de delen. Waarbij via een goede verdeling van bezoekersstromen iedereen er beter van wordt. Waarbij er in het landschap een gezond evenwicht is tussen natuurontwikkeling, productiecapaciteit én interessante plekken om bezoekers met een divers aanbod te ontvangen. Hij durft het avontuur aan met als doel de koek te vergroten in plaats van de koek anders te verdelen. Toch een gevecht tegen windmolens? Niet als het aan Van Boetzelaer ligt. Hij geeft z’n strijdros Rocinante de sporen en treedt met open vizier de uitdagingen tegemoet. Want let wel: Lage Vuursche trekt op jaarbasis meer dan 2 miljoen bezoekers. Geen Spaanse fictie; Hollandse realiteit. Ten strijde, vamos!
